7. Lieve Desi - Week 5
- Geplaatst op
- Door Lesley van Alfen
7. Lieve Desi - Wk 5
Lieve Desi,
Vanmorgen om 9 uur moesten we starten in Flevoland. Nu weet je dat ik, als het even kan, graag zelf mijn kindertjes naar school breng. Want, hoe graag ik ook ondernemer ben en veel concessies maak als het om mijn werk gaat, hou ik een aantal dingen graag in stand. Mijn kinderen naar school brengen is er daar één van.
Ik begon de dag dan ook een uurtje later dan jij, waardoor we niet samen, maar alleen naar de opdracht toe reden. Daar ging het eigenlijk gelijk al mis, want nog voor ik de Enkhuizerdijk af was, had ik een halve bak koffie to go XXL over mijn eigen kruis laten vallen en was er in mijn bewust gekozen spijkerbroek een grote bruine natte vlek ontstaan. Niet zo eentje waarvan je dacht: 'Je ziet het alleen als je het weet.' Nee... Zo één die je eerst ziet vóórdat je mij ziet staan.
Dus op een parkeerplaats, vlakbij de plaatst van bestemming, moest ik mijn koffertje openen en mijn klassieke zwarte jurkje die ik daar bewaarde voor morgen uit de kast trekken, omdat de schade in de spijkerbroek niet meer was te herstellen. Ik baal daar dan ontzettend van. Niet, omdat ik het niet op kan lossen, maar omdat ik op dagen dat ik iets spannend vind en op een bepaalde manier over wil komen, kleren aan wil waar ik me prettig in voel. Daar was leermoment één van vandaag: Ik ben me nooit zo bewust geweest dat, dat is wat ik doe. Maar het is echt zo! Ik koos vanmorgen voor een spijkerbroek met witte blouse en Nikes omdat ik dan mezelf ben. Daar voel ik me zelfverzekerd door, waardoor ik mensen goede kans geef mij te leren kennen en ik daardoor een goede kans krijg hen te leren kennen. Dat is belangrijk want mijn rol was observeren/ leren kennen en erachter komen wat de drijfveren van de mensen is. Voor morgen, waar we een begeleidende rol hebben, had ik dan liever mijn zwarte klassieke jurkje uit de koffer gehaald omdat ik me daar prettig in voel wanneer ik iets moet overbrengen en doceren.
Onbewust hebben deze dagen dus grote invloed op mijn kledingkeuze. Maar goed, ik was allang blij dat ik een koffertje mee had en dus zonder giga vlek op de dag kon verschijnen. Wat een dag, wat een indrukken en wat een meningen. Ik vond het fantastisch hoe iedereen vanuit zijn eigen rol, gevormd door ervaringen (positief en negatief) zijn stem aan ons heeft laten horen en hoeveel ze ons al hebben toevertrouwd. Dat helpt ons voor morgen, om met deze fantastische groep mensen een echte verandering in een grote organisatie teweeg te kunnen brengen.
Meestal kan ik werk en thuis prima van elkaar gescheiden houden. Totdat er iets onverwachts gebeurt, zoals vanmiddag en ik een telefoontje van de oppas ontvang dat ze onderweg naar school is om mijn oudste dochter op te halen, omdat juf gebeld heeft dat ze ziek is. Dan ineens worden alle prioriteiten even op zijn kop gezet. Komen er vragen als hoe ziek, wat voelt ze, wat wil ze en heeft ze me nodig? Want dan kom ik er nu aan. Gelukkig heb ik dan een heel sterk vangnet dat de boel gewoon fixt en na een paar uur slapen voelt ze zich al stukken beter en kan ik me weer op mijn werk richten.
Na deze dag ben ik moe, maar zeker voldaan! Inmiddels in het hotel waar ik zojuist mijn broek in de wasbak heb uitgewassen en met mijn gat in een bubbelbad ben gaan zitten om deze blog te schrijven. Dit alles, terwijl jij een paar kamers verderop de trainingsdag van morgen voorbereid. Als je straks weer deze kant op komt om samen nog even een borreltje te drinken, weet ik dat je het spannend vindt hoe het morgen zal gaan en hoop je dat alles wat je hebt bedacht ook zo zal werken. Maar lieve vriendin, laat je zorgen los, want vandaag heb je vertrouwen gewonnen en dat is de basis die van morgen een succes gaat maken. Dat weet ik zeker. Je bent namelijk niet voor niets mijn eigen communicatiegoeroe!
Ik kan alleen maar hopen dat mijn broek morgen droog anders raak ik nog voor het ontbijt met een föhn in de weer.
Ik zie je berichtje over twee weken graag tegemoet. Ik hoop dat jij dan mijn kwaliteiten naar voren brengt, want in deze blog is dat bij mij niet helemaal het geval..
Liefs,
Lesley