6. Lieve Lesley - Week 3
- Geplaatst op
- Door Desi den Dunnen
6. Lieve Lesley - Wk 3
Lieve Lesley,
Het is op dit moment 23:57 uur. Ik ga beginnen aan deze blog… Dat gaat dus niet goed, hè? Maar, ik haat het om afspraken niet na te komen en vandaag is mijn deadline, dus ik zál hem afkrijgen! Gelukkig kan ik dit soort dingen beter om 12 uur s’ nachts dan om 8 uur s’ ochtends. Ik ben nou eenmaal een avondmens. En jij ook, daarom begin ik nu pas, want wij hadden een brainstorm die uiteindelijk duurde tot half 12.
Dat over dat niet nakomen van afspraken, wil ik direct even wat over zeggen, eigenlijk. Het is namelijk heel grappig als je erover nadenkt: Wij hebben allebei echt een bloedhekel aan NIET doen wat je belooft om te doen, terwijl wij persoonlijk allebei echt heel erg chaotisch zijn. Sterker nog, hetgeen waar wij nu een bloedhekel aan hebben, waren wij een aantal jaren geleden zelf. Ook toen irriteerde het ons, hoor, begrijp me niet verkeerd. Daarom moest er wat gebeuren… Jarenlang hebben wij gewerkt aan een werkwijze die ons 100% betrouwbaar maakt en ervoor zorgt dat wij onze afspraken altijd nakomen. En dat lukte. Natuurlijk lopen er soms wel eens dingen uit, want anders had ik hier nu écht niet op dit tijdstip gezeten, maar het zal mij niet gebeuren dat ik mijn deadline niet haal!
Dus, nu we hier weer zitten, kijk ik terug op de afgelopen twee weken. Ik was het al bijna vergeten, maar in de afgelopen twee weken is iets heel belangrijks gebeurd: We hebben onszelf in hokjes geplaatst… Het lijkt maar iets kleins en onbenulligs, maar eigenlijk is dit best een grote verandering binnen ons bedrijf! Voor de mensen die niet weten over welke hokjes dit gaat, dat snap ik. Ik zal het uitleggen: Vaak is het moeilijk om over te brengen wat wij, als Resultaatboekers, nou precies zijn. Mensen zoeken naar het hokje waarin ze ons kunnen plaatsen. “Aha! Jullie zijn dus coaches?” Nee, niet echt… “Verandermanagers dan?” nou, dat kan wel, vinden we enorm leuk, maar we zijn niet alleen verandermanagers.
Dat was het probleem: We wilden onszelf niet in hokjes stoppen, omdat we onszelf niet willen beperken. We willen geen adviseur zijn, want we werken liever écht mee aan verbeteringen bij bedrijven, in plaats van een advies hier en daar. We willen geen trainer of coach zijn, want we doen meer dan dat en denken veel liever mee aan de strategische kant. Maar, het probleem was dat we een gesprek met iemand nodig hebben om te vertellen wat we doen, wie we zijn en waar je ons voor in kunt zetten. Dat was dus niet zomaar te zien op onze website of op een visitekaartje. En als dat niet in één slag duidelijk is, hoe komen we dan aan tafel voor dat gesprek? Dus, we moesten eraan geloven: Hokjes! We hebben gekozen voor de hokjes die het beste passen bij de opdrachten die we het allerleukste vinden. Dat sluit dus ook aan bij het pad wat we voor de toekomst bewandelen. Daar komen ze… ‘De Resultaatboekers: Interim management, projectleiding en consultancy’ Duidelijk toch! Nee? Niet? Nodig ons dan even uit voor een kop koffie!
Uiteraard is er nog iets belangrijks gebeurd in de afgelopen twee weken. Of eigenlijk twee dingen, want: We hebben een akkoord om te starten met niet één, maar twee nieuwe opdrachten! Bij de politie mogen we een stukje van een veranderproces begeleiden op het gebied van educatie. Bij een opleider in de industriële sector mogen we als projectleider starten en verschillende, industriële klanten aan de hand nemen om te zorgen dat de juiste educatie voor hen wordt ontwikkeld om kennis en vaardigheden te borgen. Twee opdrachten waar we heel blij mee zijn! Bij de politie zijn we al eens eerder afgewezen voor een opdracht die we heel graag wilde doen en echt al helemaal voor ons zagen. Dus, dat we daar nu toch een rol van betekenis krijgen, voelt enorm goed. We hopen daar door te groeien naar steeds een grotere rol in dat veranderproces, want het project en de verandering die daar gaat komen, is enorm. Maar, we gaan ons eerst focussen op het leveren van topkwaliteit en dan zien we verder. Heel veel zin in, vriendin! Nieuwe energie, nieuwe contacten, nieuwe omgevingen, kom maar door!
Dan sluit ik deze blog wederom af met Tuba en Trompet… Je raadt het misschien al… hun eten is op. Vanmorgen was dat nog niet zo, dus gelukkig verhongeren ze niet, maar ik had beloofd dat Tuba en Trompet een betere versie van ons verdienen in 2024. En zoals ik zal zei: ik heb er een hekel aan om afspraken niet na te komen. Dus: ik ga ze nu eten geven én ik doe er een lekker snackstokje voor ze bij! Op naar de beste parkietenbaas van het aankomende jaar!
Ik zie je berichtje graag over twee weken tegemoet.
Liefs,
Desi